A Doll Collection

Μεγαλώνοντας σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας στην δεκαετία του 1980, δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και την μαγεία αυτού του κουκλόκοσμου. Εκείνη την εποχή, τέτοια πολύτιμα παιχνίδια έφταναν στα ανυπόμονα παιδικά χεράκια μας μόνο τα χριστούγεννα, ήταν βλέπετε ακριβά! Από χριστούγεννα σε χριστούγεννα, δύο κούκλες, μια ντουλάπα της Bibi-bo και μερικά ρουχαλάκια έγιναν ο δικός μου μικρόκοσμος. Κανένα άλλο αντικείμενο δεν αγαπήθηκε ποτέ τόσο πολύ από εμένα! Ηταν ο μικρός μου θησαυρός!

Περίπου 25 χρόνια μετά, έχοντας πάρει η ζωή μου το δρόμο της, διάφορες συγκυρίες με έφεραν να γνωρίσω από κοντά αυτό τον μαγικό κόσμο που κάποτε φάνταζε στα μάτια μου μακρινός και δυσπρόσιτος. Η γλύκα της ανάμνησης υπήρξε συνοδοιπόρος μου σε αυτό το μαγευτικό ταξίδι της θύμισης, της παιδικής λαχτάρας και της αγάπης για το παιχνίδι. Μια γλύκα που με κάνει να θέλω κάθε μέρα, έστω και λίγο, να γίνω το παιδάκι του 1983, να πάρω στο χέρι την ντουλάπα της bibi-bo με τα λίγα και αγαπημένα ρουχαλάκια/θησαυρούς, να κάτσω στο πεζούλι του πατρικού μου σπιτιού και να ντύσω ξανά και ξανά την ξανθιά γαλανομάτα και την μελαγχολική μπαλαρινούλα!

Πριν λίγες μέρες, όταν άνοιξα το νέο μου απόκτημα, τη Bibi-bo ρόλερ, μύρισε χριστούγεννα όλο το σπίτι! Σπάνιες αναμνήσεις ξεπήδησαν ξαφνικά από κάπου που βρίσκονταν κρυμένες και το μόνο που χρειαζόταν ήταν η μυρωδιά της κούκλας, η «κουκλίλα», όπως τη λέει μια αγαπημένη φίλη, για να ανοίξει το πορτάκι που τις έκρυβε... Και ξαφνικά η μηχανή του χρόνου με έφερε μπροστά σε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, κάπου στο 1982 ή 1983, να ανοίγω ένα μεγάλο χαρτονένιο κουτί, κίτρινο με πολύχρωμα λουλουδάκια και όλο χαρά να κρατάω στα χέρια μου αυτή τη λατρεμένη ξανθιά γαλανομάτα... Τι περίεργο! Το συναίσθημα νιώθω ότι ήταν το ίδιο, και ας έχουν περάσει 26 ολόκληρα χρόνια!

Ενας μικρόκοσμος με κούκλες μου έδειξε πόσο μικρός μπορεί να είναι και ο δικός μας κόσμος και πόσο γεμάτος από παιδικές ψυχές που αναζητούν τη γλυκιά ανάμνηση του παρελθόντος. Ισως γιατί μεγαλώσαμε και δεν θέλουμε να το πιστέψουμε ακόμη, ίσως γιατί νιώθουμε πως "εκείνα τα χριστούγεννα" μπορεί να μην έχουν τελειώσει ακόμη!